De afgelopen maanden stonden de kranten vol en soms bol van Nederlands Formule 1-nieuws. Beide geliefde autorensportcircuits bevestigden ons, zichzelf en elkaar dat de contacten met FOM goed waren en de benodigde financiële middelen op de plank lagen of daar vrijwel zeker op tijd terecht zouden komen. Op het moment dat ik dit schrijf (tweede helft maart) bestaat er nog geen duidelijkheid of we op enig moment in de toekomst een Nederlandse Formule 1-wedstrijd zullen beleven en of het Max Verstappen gegund wordt op een podium in eigen land te behalen.
De KNAF bekijkt dit alles op gepaste afstand, zonder voorkeuren, maar met onverminderde belangstelling. Het gaat in deze discussie om vele miljoenen en kennelijk is het niet erg moeilijk om daarover serieus te praten. Verbazingwekkend genoeg echter spreken we al vele maanden met beide circuits over veel kleinere bedragen en die gesprekken lijken wel moeilijk te verlopen. Wat is er aan de hand?
Zoals we allemaal wel weten moet voor ieder evenement een handtekening onder een papiertje met kleine lettertjes komen te staan, dit om aansprakelijkheid uit te sluiten. Autosport brengt risico’s met zich mee en als er iets gebeurt, dan gaan we onderling niet zeuren. Dat snappen we allemaal en zo beleven we de sport. Hierop bestaat echter een - vrijwel onbekende - uitzondering, namelijk de circuits in Zandvoort en Assen. voordat de exploitant de baan ter beschikking stelt, moet de huurder (vaak een bij de KNAF aangesloten organisator, maar het kan eigenlijk iedereen zijn) een papiertje ondertekenen, waarin staat dat schade aan eigendommen van de accommodatie op de huurder kan worden verhaald. In zo’n geval, bijvoorbeeld wanneer iemand een reddingsvoertuig raakt, kan dus ineens een rekening binnenvallen van (tien)duizenden euro’s, met alle narigheid en discussie van dien.
De KNAF hanteert de opvatting dat dergelijke schades, die gelukkig niet heel veel voorkomen, gezamenlijk moeten worden gedragen. Deels betreft het een normaal risico van een circuit, dat immers een baan ter beschikking stelt om zo hard mogelijk rondjes te draaien. Dan kan het wel eens onverhoopt en onbedoeld misgaan. Anderzijds mag het niet zo zijn dat rijders er altijd vanaf komen met ‘foutje, bedankt’. Afgelopen maanden heeft de KNAF geprobeerd om afspraken te maken over een potje, waarbij we met zijn allen (dus de circuits en alle autorensport-licentiehouders cq rijders) dit soort ongelukjes samen dragen. We hebben het dan niet over vangrails, maar over schades die de gemiddelde rijder ernstig op kosten jagen. Omdat de circuits tot op dit moment niet voldoende meegaan in de zoektocht naar een oplossing (er bestaat wel enig onderling verschil in houding en bereidheid, maar dat laat ik aan de fantasie van de lezer) zal de KNAF hier voor zelf gaan zorgen en op de komende algemene ledenvergadering een voorstel doen om licentiehouders te helpen bij al te grote narigheid. De circuits krijgen hier van gedeeltelijk de rekening. Mooier zou het echter zijn als we voor die tijd met elkaar een oplossing bereiken.
